Polskie prawo określane jest często jako wyjątkowo precyzyjne. Ustawodawca chce zapewnić za jego pośrednictwem możliwie najbardziej zakrojoną ochronę obywateli, ale niekiedy prowadzi to do wylania przysłowiowego dziecka z kąpielą. Dzieje się tak wówczas, gdy chociażby pracownicy służby zdrowia, przyzwyczajeni do tego, że prawo dokładnie mówi im, co mają robić, gubią się w sytuacji, o której jednak prawodawca nie pomyślał. Nie wszystko da się przewidzieć, więc niekiedy prawo medyczne nie wystarcza. Wówczas do głosu powinien dojść rozsądek, ale niestety nie zawsze tak się dzieje. Lekarze bowiem obawiając się konsekwencji, skupiają się na tym, aby nie zrobić niczego, co mogłoby im zaszkodzić. W efekcie zaniechują pewnych działań, które mogłyby uratować pacjenta. Takie sytuacje wbrew pozorom nie zdarzają się wyłącznie w filmach. Dobre prawo nie musi zawierać wszystkich scenariuszy, wystarczyłoby stworzyć ramy racjonalnego działania. A resztę pozostawić ludziom, aby w sytuacjach podbramkowych mogli podejmować skuteczniejsze decyzje.